Rotspartijen, kiezel- en zandstranden én Trabocchi
Aan de Adriatische kust ten noorden van Pescara zijn veel zandstranden en richting het zuiden begint de Costa dei Trabocchi. Deze kustlijn is gevarieerd met hoge kliffen en lange zandstranden, waarvan verschillende zijn bekroond met de ‘blauwe vlag’ vanwege de schone stranden en het zeewater.
De Trabocchi zijn de meest verbazingwekkende bouwsels aan de Adriatische kust. Dit zijn vissershutjes die op houten palen in de zee staan. Vanaf de kustweg van Pescara tot aan Vasto kun je een aantal van deze bezienswaardigheden zien staan.
Tegenwoordig zijn er nog maar 15 Trabocchi over. Vanaf Pescara kun je een autotocht maken van ongeveer 50 kilometer Trabocchi kust met prachtige baaien en kliffen. Je rijdt door het kleine badplaatsje San Vito Chietino en vanaf hier is het eenvoudig, want borden langs de weg geven al aan waar je moet rijden om de beroemde Costa dei Trabocchi te volgen.
De oorsprong van deze bijzondere vissershutje is niet geheel duidelijk. Er wordt beweerd dat de houten (inmiddels door het zoute water versteende) fundamenten al in de 8e eeuw werden gebouwd; anderen zeggen dat het eind 17e eeuw moet zijn. Zeker is dat ze zijn uitgevonden door boeren en niet door vissers. De boeren uit die tijd begrepen maar al te goed dat als de gewassen van het land niet goed waren, ze ook de ‘vruchten van de zee’ konden oogsten. Ze bedachten een veilig, maar ook gemakkelijk systeem om te vissen. Zo werd de zee, behalve door de traditionele vissers, ook veroverd door de herders en boeren van Abruzzo.
De primitief ogende houten vissershutjes steken af tegen de turkooizen zee. De bouwsels staan op palen boven het water en zijn bereikbaar via een gammele loopbrug, die is opgehangen aan ongelijk geplaatste palen en planken.
Op het platform staan installaties met netten eraan die kunnen worden opgeheven en neergelaten met behulp van katrollen en touwen. Op deze manier kon men vanaf het land de vangst uit het kristalheldere water scheppen. De vissershutjes zien er weliswaar kwetsbaar uit, maar een aantal hebben al honderden jaren hevige stormen doorstaan.
Toch zijn er door de vele jaren heen ook enkele van deze Trabocchi door storm verwoest, maar de meesten zijn gelukkig weer gerestaureerd. Sommige hiervan zijn toegankelijk voor bezoekers en geschikt gemaakt als restaurantjes.
De ‘Trabocchi-restaurants’ zijn over het algemeen alleen in het hoogseizoen met mooi weer geopend. Er wordt meestal één vis-menu van meerdere gangen met heerlijke lokale visgerechten geserveerd. Beroemd is de lokale brodetto, een stoofpot van zeevruchten en rode peper. De restaurants zijn klein, dus een tafel reserveren voor de lunch (13.00 uur) of het diner (20.00 uur) is verstandig. Kom wel op tijd, want anders vis je naast het net…
Stel je eens voor, het is een zwoele zomeravond. De zon zakt zachtjes in zee en de lucht kleurt oranje. Onder je hoor je het rustgevende geluid van het kabbelende zeewater en van de golven die tegen de rotsen slaan, terwijl je een heerlijk gerecht opgediend krijgt. Wie wil dit nou niet…
